اندر حکایت خوابیدن نیکان

ماجرایی داریم با این پسر! الان یه ماهه که داریم تلاش می کنیم بهش یاد بدیم کی وقت خوابه و کی وقت بازی!

نیکان از همون روزای اول با خوابیدن مشکل داشت. اصلا حاضر نیست بخوابه. شاید فکر می کنه اگه بخوابه چیزی رو از دست میده! ساعت 2 نیمه شب از شدت خواب آلودگی تلوتلو میخوره و چشماش دارن بسته می شن ولی می دوه این طرف و اون طرف سراغ توپ و اسباب بازی.

از بی برنامه گی خودمون هیچ وقت همت نکردم خوابش رو تنظیم کنم ولی این اواخر دیگه خیلی خسته شدم و تصمیم گرفتم هر جور شده یه برنامه درست برای خوابش پیاده کنم.

الان یه ماهه که هر شب زودتر از قبل میایم خونه و همه شرایط رو آماده خوابیدن شازده کوچولو می کنیم ولی هر بار یه بازی جدید از خودش در میاره . یه بار میگه روی تخت خودم بخوابم یه بار میگه پیش بابا یه بار با لالایی یه بار روی پا خلاصه یه دو سه ساعتی این دور باطل رو ادامه میدیم تا بالاخره یه جایی از شدت خواب آلودگی دیگه کم میاره.البته گاهی با چاشنی توپ و تشر مامان هم همراهه.

الان حدود 10 روزی می شه که خیلی بهتر شده حدود 40 دقیقه تا یه ساعت طول می کشه. البته باز هم هزار جور بازی در میاره و کلی باید باهاش چونه زد ولی خوبیش اینه که کم کم پذیرفته که وقت خوابه و مثلا وقت توپ بازی حموم کردن تلوزیون یا گرگم به هوا نیست. چند تا مدل خوابیدن عوض میکنه تا بالاخره توی یه حالتی می خوابه.

الان دیگه کم کم می خوام عادتش بدم که بدون شیر خوردن بخوابه تا زمانی که می خوام از شیر یگیرمش کمتر اذیت بشه امیدوارم از پسش بر بیام.

خوابهای خوب ببینی عزیزم